آیا در اناجیل، آیاتی درباره تسامح، حس برادری و محبت به همنوع هست؟ آیا ممکن است در این مورد اطلاعاتی به ما بدهید؟

پاسخ: در واقع انجیل چیزی نیست جز کتابِ محبتِ بی قید و شرط خدا به ما انسان ها که در حیات و   آموزه های عیسی مسیح تجلی یافته است. این محبت ما را در راه تسامح، برادری و خدمت به همنوعانمان تشویق و توانا می سازد. موعظه عیسی روی کوه (متی، باب 5 تا 7) چکیده بارز آن چیزی است که عیسی زندگی کرده و آموزش داده است. در اینجا مایلیم از بی شمار بخش های انجیل فقط از دو مورد به عنوان نمونه نقل قول بیاوریم. این دو نمونه عبارتند از: رساله به رومیان، باب 12، آیه 21-9 و رساله اول به قرنتیان، باب 13.

«اگر به زبان های مردم و فرشتگان سخن گویم و محبت نداشته باشم، مثل نحاس صدادهنده و سنج       فغان کننده شده ام. و اگر نبوت داشته باشم و جمیع اسرار و همه علم را بدانم و ایمان کامل داشته باشم به حدی که کوه ها را نقل کنم و محبت نداشته باشم، هیچ هستم. و اگر جمیع اموال خود را صدقه دهم و بدن خود را بسپارم تا سوخته شود و محبت نداشته باشم، هیچ سود نمی برم. محبت حلیم و مهربان است؛ محبت حسد نمی برد؛ محبت کبر و غرور ندارد؛ اطوار ناپسندیده ندارد و نفع خود را طالب نمی شود؛ خشم      نمی گیرد و سوءظن ندارد؛ از ناراستی خوشوقت نمی گردد، ولی با راستی شادی می کند؛ در همه چیز صبر می کند و همه را باور می نماید؛ در همه حال امیدوار می باشد و هر چیز را متحمل می باشد.

محبت هرگز ساقط نمی شود و اما اگر نبوت ها باشد، نیست خواهد شد و اگر زبان ها، انتها خواهد پذیرفت و اگر علم، زایل خواهد گردید. زیرا جزئی علمی داریم و جزئی نبوبت می نماییم، لکن هنگامی که کامل آید، جزئی نیست خواهد گردید. زمانی که طفل بودم، چون طفل حرف می زدم و چون طفل فکر می کردم و مانند طفل تعقل می نمودم. اما چون مرد شدم، کارهای طفلانه را ترک کردم. زیرا که الحال در آینه بطور معما می بینم، لکن آن وقت روبرو؛ الان جزئی معرفتی دارم، لکن آن وقت خواهم شناخت، چنانکه نیز شناخته شده ام. و الحال این سه چیز باقی است: یعنی ایمان و امید و محبت. اما بزرگ تر از اینها محبت است.» (اول قرنتیان، باب 13).

«محبت بی ریا باشد. از بدی نفرت کنید و به نیکویی بپیوندید. با محبت برادرانه یکدیگر را دوست دارید و هر یک دیگری را بیشتر از خود اکرام نماید. در اجتهاد کاهلی نورزید و در روح سرگرم شده، خداوند را خدمت نمایید. در امید مسرور و در مصیبت صابر و در دعا مواظب باشید. مشارکت در احتیاجات مقدسین کنید و در مهمانداری ساعی باشید. برکت بطلبید بر آنانی که بر شما جفا کنند؛ برکت بطلبید و لعن مکنید. خوشی کنید با خوشحالان و ماتم نمایید با ماتمیان. برای یکدیگر همان فکر داشته باشید و در چیزهای بلند فکر مکنید بلکه با ذیلان مدارا نمایید و خود را دانا مشمارید. هیچ کس را به عوض بدی بدی مرسانید. پیش جمیع مردم تدارک کارهای نیکو بینید. اگر ممکن است به قدر قوه خود با جمیع خلق به صلح بکوشید. ای محبوبان انتقام خود را مکشید  بلکه خشم را مهلت دهید، زیرا مکتوب است «خداوند می گوید که انتقام از آن من است من جزا خواهم داد». پس «اگر دشمن تو گرسنه باشد، او را سیر کن و اگر تشنه است، سیرابش نما زیرا اگر چنین کنی اخگرهای آتش بر سرش خواهی انباشت». مغلوب بدی مشو، بلکه بدی را به نیکویی مغلوب ساز.» (رومیان، باب 12، آیه 21-9)