İsa sık sık ...denildiğini duydunuz. Ama ben size derim ki... diyor ve Eski Ahitin birçok ifadelerini değiştiriyor. Bu Eski Ahiti reddetmek değil midir? (TR)

Yanıt: İsa Mesih, ataların törelerine (Markos 7,3.5) karşı eleştirel bakıyordu, çünkü zamanının birçok yahudileri ve yahudi öğretmenlerinin insanların törelerini, Tanrının emirleri yerine koyduklarını görmüştü (Markos 7,8). Ancak İsa herşeyi yakıp yıkmak isteyen birisi değildi. Biröok konuda halkının aktarı ve törelerini yerine getirdi, evet, Eski Ahitin kutsal metinlerini bol bol kullandı. Rabbilerin yorumu yerine ise elbette ki kendi yorumunu getirdi: Ben size derim ki... (Matta 5,22 vd.) Söylemek istediği şudur: Gerçek olan töreyi size söylüyorum. Daha da fazlası: Töre, diri ve can veren aktarı, benim. (Katholischer Erwachsenen-Katechismus, S. 51)

Ancak İsa Mesihin, Eski Ahitin gerçek açıklaması, hedefi ve merkezi olduğu iddiası ile Eski Ahitten vazgeçmeye çağırdığını düşünmek çok büyük bir yanlış olur. Bu önemli öğreti konusunda Katolik Kilisesi Din ve Ahlak İlkeleri şunları söylüyor:

121 Eski Ahit Kutsal Kitabın vazgeçilemez bir bölümünü oluşturur. Eski Ahitin kitapları Tanrı tarafından esinlendirilmiş kitaplardır ve değerlerinden hiçbir şey yitirmemişlerdir, zira Eski Antlaşma hiçbir zaman geçersiz kılınmamıştır.

122 Nitekim, Eski Ahitin kutsal tasarısının başlıca var olma nedeni dünyanın kurtarıcısı Mesihin gelişini hazırlamaktı. Her ne kadar kusurlu ve eğreti şeyler içeriyorsa da, Eski Ahitteki kitaplar Tanrının esenlikli sevgisinin Tanrısal pedagojisine tanıklık etmektedirler: O kitaplarda Tanrı üzerine yüce bilgiler, insan yaşamı üzerine iyileştirici bilgelik, şahane dua hazineleri bulunmaktadır; onlarda ayrıca esenliğimizin gizi saklı durmaktadır. (DV15)

123 Hıristiyanlar Eski Ahite Tanrının gerçek sözüymüş gibi saygı gösterirler. Kilise, Yeni Ahitin Eskisini hükümsüz kıldığı düşüncesine daima şiddetle karşı çıkmıştır.

Hem havariler zamanında hem de daha sonraki bütün aktarılarda Tanrısal planın hem Eski hem de Yeni Ahitteki bütünlüğü kilise tarafından typologie, yani öğretinin önformu şeklinde olduğu vurgulanmıştır. Tanrının zamanı dolduğunda beden alan Sözünün şahsında gerçekleştirdiği şeyler, Eski Ahitin aktarılarında önbildiri ve önform olarak yeralmıştır.