Adem ile Havva o meyveyi yemeselerdi İsa gereksiz olmaz mıydı? (TR)

Yanıt: Bu soruyu teolojik olarak şöyle formüle edebiliriz: Tevratta Tekvin kitabında (3. Bölüm) anlatıldığı şekliyle ilk günah olmasaydı, Tanrı İsa Mesihte yine de beden alır mıydı? Bizlere Mesih olan Nasıralı İsada bağışlanmış olan vahyin ışığında bu sorunun cevabı şudur: Evet.

Tanrının beden alışının gizemi ve bununla bağışlanmış olan kurtuluş şöyle 5 adımla açıklanabilir.

1. Her şey Mesihte ve Mesihe yönelik olarak yaratılmıştır.

İnsanlığın daima arzuladığı ve her bir insanın bilinçli ya da bilinçsiz bir şekilde umut ettiği şey, eşsiz ve bütün beklentileri aşan bir şekilde İsa Mesihte gerçekleşmiştir. İnsanın yüreği, onu ancak Tanrının tam olarak doldurabileceği bir şekildedir. Bu, Tanrıoğlunun İsa Mesihte beden alması ile sonsuzlara dek bir defalık olmak üzere yerine gelmiştir. Herşeyi tamamlamak ve herşeyi birleştirmek üzere (bkz. Efeslilere Mektup 1,10) İsa Mesihte Tanrının bütün doluluğu açınlanmıştır (bkz. Koloselilere Mektup 1,19).

İncil, İsa Mesihi zamanın bütünlüğe ermesi olarak tarif etmek üzere çok çeşitli tasvir ve terimleri kullanmaktadır. Dünyada her zaman ışımış olan ışık ve yaşam, Onda tam olarak görünmüştür (bkz. Yuhanna 1,4.9). Bütün bilgelik ve Tanrının ebedi gizemi Onda açınlanmıştır (bkz. Efeslilere Mektup 3,9-10), öyle ki bilgelik ve anlayışın bütün hazineleri Onda saklıdır (Koloselilere Mektup 2,3). Zaman dolduğunda Tanrı göklerde ve yerde olan herşeyi Onda birleştirmiştir (bkz. Efeslilere Mektup 1,10). Evet, İncil bir adım daha öteye gitmektedir: Herşey Onda ve Ona yönelik olarak yaratılmıştır (bkz. Korintlilere 1. Mektup 8,6; İbranilere Mektup 1,2; Yuhanna 1,3). Başlangıç ve Son Odur (bkz. Vahiy 1,17; 22,13).

Görünmez Tanrının görünümü,

bütün yaratılışın ilk doğanı Odur.

Nitekim yerde ve gökte,

görünen ve görünmeyen her şey

-tahtlar, egemenlikler, yönetimler, hükümranlıklar-

Onda yaratıldı.

Her şey Onun aracılığıyla ve Onun için yaratıldı.

Her şeyden önce var olan Odur

ve her şey varlığını Onda sürdürmektedir. (Koloselilere Mektup 1,15-17)

İlk dönem kilise babaları devamlı olarak İsa Mesihte bütünlüğü ve doluluğu içinde gelen mantık, ruh ve bilgeliğin (Logos) izleri, tohumları ve fragmanlarının bütün gerçeklikte, hem doğada hem kültürde, insanlığın dinlerinde ve felsefelerinde bulunduğundan bahsetmişlerdir. Bu medenle Mesih bütün gerçekliğin başı ve bütünlüğüdür (Lyonlu İreneyus). 2. Vatikan Konsili İsa Mesihin bütün insanlık tarihinin anahtarı, merkezi ve hedefi olduğunu söylemektedir (Gaudium et spes). Konsil başka bir yerde şöyle diyor: Rab, insanlık tarihinin hedefi, tarih ve kültürün bütün çabalarının yöneldiği nokta, insanlığın merkezi, bütün yüreklerin sevinci ve arzularının gerçekleşmesidir (aynı metin, madde 45). Özellikle insanın gizemli gerçek anlamda Onda parlamaktadır (aynı metin, madde 22).

Bu şekilde Mesih, hristiyanlar için dünya anlayışı ve dünyasal yaşam ve ameller için anahtardır. Bütün gerçekliğin en derin anlamı ilk defa ve yalnızca Mesihte ışımaktadır. (Katholischer Erwachsenen-Katechismus, C.1, S. 164-165)

2. Söz beden aldı, öyle ki Tanrının sevgisini tanıyabilelim.

Kelâm Tanrı sevgisini tanıyalım diye cisimleşti: "Tanrı, biricik Oğlunun aracılığıyla yaşayalım diye Onu dünyaya gönderdi ve böylece bize olan sevgisini gösterdi" (1 Yu 4, 9). "Çünkü Tanrı dünyayı o kadar çok sevdi ki, Ona iman edenlerin hiçbiri mahvolmasın, hepsi sonsuz yaşama kavuşsun diye biricik Oğlunu verdi" (Yu 3, 16). (Katolik Kilisesi Din ve Ahlak İlkeleri: KKDAİ 458)

3. Söz, bizleri tanrısal doğaya paydaş kılmak için beden aldı

Kelâm bizim "Tanrı doğasına katılabilmemizi" sağlamak amacıyla beden aldı (2 Pet 1, 4): "Kelâmın insan olmasının, Tanrı Oğlunun, insan Oğlu olmasının nedeni insanın Kelâm ile birlik içine girip Tanrısal oğulluk niteliğini kazanarak Tanrının oğlu olmasıdır." (Aziz. Ireneus, haer. 3, 19, 1) "Çünkü Kelâm bizler Tanrı olalım diye insan oldu." (Aziz. Athanasosis, inc. 54, 3) "Tanrının biricik Oğlu, kendi Tanrılığına katılalım diye, insan doğamızı üzerine aldı ve O insan olarak insanları tanrılaştırdı." (A. Aquinolu Thomas, 57 in fest corp. Chr. 1) (KKDAİ 460)

4. Mesihin beden alıp geldiği dünya günah ve ölümün esareti altındaydı

Şeytan tarafından ayartılan insan, Yaradanına duyduğu güveni yüreğinde yok etti (Bkz. Yar. 3, 1-11) ve özgürlüğünü kötüye kullanarak, Tanrının buyruğuna karşı geldi. İnsanın ilk günahı budur. (Bkz. Rom 5, 19) Daha sonraki her günah Tanrıya karşı yapılmış bir itaatsizlik ve Onun iyiliğine karşı duyulan bir güvensizlik olacaktır. (KKDAİ 397)

Kutsal Kitap bu ilk itaatsizliğin dramatik sonuçlarını gösteriyor. Adem ile Havva ilk kutsallık halini hemen kaybederler. (Bkz. Rom 3, 23) Kafalarında oluşturdukları yanlış bir Tanrı imajından, (Bkz. Yar. 3, 9-10) kendi imtiyazlarını kıskanan bir Tanrıdan korkarlar. (Bkz. Yar 3, 5) (KKDAİ 399)

Bu ilk günahtan beri dünya gerçek bir günah istilasına uğradı: Kainin, kardeşi Habili öldürmesi; (Bkz. Yar. 4, 3-15) günahtan sonra genel bir yozlaşma; (Bkz. Yar. 6, 5-12; Rom 1, 18-32) aynı şekilde, İsrail tarihinde, günah sıkça ortaya çıkar, özellikle de Tanrının antlaşmasına ve Musa nın Yasasına uymamakla ortaya çıkan sadakatsizlikte; Mesihin Kurtarışından sonra da, Hıristiyanlar arasında günah sayısız biçimlerde kendini göstermiştir. (Bkz. 1 Kor. 1-6, Ap 2-39 Kilisenin Kutsal Kitapı ve Geleneki insanlık tarihinde günahın varlığını ve evrenselliğini sürekli olarak anımsatmaktadır. (KKDAİ 401)

5. Mesih günah hariç herşeyde biz insanlarla bir oldu.

Bu şekilde bizleri yenileyerek ve kendi kutsal doğasına paydaş kılarak insanlığı Tanrıyla barıştırıp kurtardı

"Kutsal Yazılara göre Mesih günahlarımız için öldü" (1 Kor 15, 3). (KKDAİ 619)

Esenliğimiz Tanrının bizlere karşı duyduğu sevgi inisiyatifinden kaynaklanır, zira "bizleri seven ve günahlarımızı bağışlatmak için kurban olarak Oğlunu gönderen Odur" (1 Yu 4, 10). "Dünyayı Mesihte kendisiyle barıştıran Tanrıdır" (2 Kor 5, 19). (KKDAİ 620)

İsa bizim esenliğimiz uğruna kendini özgürce feda etti. Bu kurbana, önceden, son yemeğinde bir anlam verdi, sonra bunu gerçekleştirdi: "Bu, sizin uğrunuza feda edilen benim bedenimdir" (Lk 22, 19). (KKDAİ 621)

Mesihin kurtarıcılığı şundan ibarettir: "Mesih canını birçokları uğruna fidye olarak vermeye geldi" (Mt 20, 28), kısacası "atalarından miras kalan boş yaşayıştan kurtulmaları" (1 Pet 1, 18) için "kendininkileri sonuna kadar sevdi" (Yu 13, 1). (KKDAİ 622)

Babasına hoş gelen "haç üzerinde ölüme varan" (Fil 2, 8) itaati ile İsa, acı çeken Kul olarak "çoğunluğun hatalarını Kendi üzerine alarak onları aklayan günah ödeme (Bkz. İş 53, 10) misyonunu gerçekleştirdi" (Bkz. Rom 5, 19) (İş 53, 11). (KKDAİ 623)