Kitabı Mukaddeste yeralan kafası altından ayakları brozdan demirden ve kilden heykeli rüyasında gören kral ve bunu yorumlayan Danielin yorumlarındaki 4 krallık (Eski Ahit, Daniel 2,32-33) nedir? Olacak mıdır? (TR)

Yanıt: Eski Ahitteki Daniel kitabı iki ana bölümden oluşur. (I.) Daniel ve arkadaşlarının Babil kralları Nebukadnessar (1-4.bölümler), Belşassar (5) zamanında ve Meder kralı Darius (6) zamanında yaşadıklarını anlatan aktarı bölümü. Bu bölümler dini açıdan temiz görmedikleri etleri yememelerini (1.bölüm), Danielin Nebukadnessarın rüyasını başarıyla yorumlamasını (2), üç arkadaşın ateş dolu fırından mucizevi kurtuluşunu (3), Nebukadnessarın aklını yitirmesi (4), Belşassarın şöleni sırasında duvardaki doğaüstü yazı Mene, Mene, Tekel, Parsin (5) ve Danielin aslanlarla dolu çukurda sağ kalışı (6).

(II.) Daniele Belşassarın (7/8), Med kralı Dariusun (9) ve Koreşin karllıkları sürecinde gelen görümler ki, bu görümler yahudi halkın geleceği ile ilgilidir. Bu sonraki bölümlerin değişik parçaları apokaliptik anlatı, aktarının karakteristik özelliklerine sahiptir.

Daniel kitabının İsadan önce altıncı yüzyılda Daniel isimli Babildeki sürgünlerden biri tarafından yazılmış olduğuna dair geleneksel inanç pek sağlam görülmemektedir. Metinde yaralan bazı tarihsel hatalardan kitabın sürgün döneminden kaynaklanmadığı anlaşılmaktadır.Metnin doktrinel temeli, kullandığı dil (Yunanca sözcükler bile geçmektedir) ve Eski Ahitin genel kanonu içindeki yeri daha geç bir dönemde yazılmış olduğu düşüncesini yakın kılmaktadır. Modern, eleştirel yorumların genel kanısı kitabın İsadan önce 168 ile 165 yılları arasında kaleme alındığıdır. Bu hipoteze dayanılırsa eserin amacı yahudileri Antiochus Epifanesin krallığı döneminde (İ.Ö. 175-163) uğradıkları baskılar sırasında cesaretlendirmek ve güçlendirmektir. 2,4 ile 7,28 ayetleri arasındaki bölüm ise İbranice değil Aramice kaleme alınmıştır.

İncilde (Yeni Ahit) Daniel kitabından direk olarak alıntı yapılan tek bir bölüm vardır, o da Markos 13,14te yeralan yıkıcı iğrenç şey (Daniel, 9,27) ifadesidir. Ancak İncilin birçok bölümünde Daniel kitabının öğretisi yeralmış ve geliştirilmiştir, örneğin İnsanoğlu (Daniel 7,13) deyimi, insanlarla erişilmez Tanrı arasında aracılık eden melekler inancı ve en başta ölülerin dirilişi (Daniel 12,2) inancı.

Daniel kitabı 2.bölüm 29 ila 45. ayetler arasındaki metin hakkında kısaca şunu söylemek olasıdır: Bu bölüm Daniel kitabındaki mecazi (alegorik) anlatıların ilkini oluşturur ve gizemli bir şekilde dünya tarihinin akışı ile ilgili eski görüşlere uygun şekilde gitgide daha az değerli metallerle büyük imparatorluklar sıralanır (Yeni Babil, Medler ve Persler, İskenderin Asyadaki krallığının varisleri olarak Yunanlılar) ve sonuç olarak da Mesihçi İmparatorluğun gelişi. Tüm dünyasal imparatorluklar yeni ve Tanrıya dayalı olan ebedi bir imparatorluğa yeraçacak şekilde yıkılırlar: Göklerin Egemenliği, bkz. İncil, Matta 4,17. Kendisini İnsanoğlu olarak tanımlayan (bkz. Daniel 7,13 ve Matta 8,20) İsa, öncelikle kenara atılan taştan (Mezmurlar 118,22, bkz. Matta 21,42-44; Luka 20,17-18) bahsediyor, ardından da dağdan kopan ve üzerine düştüğünü ezen taşa atıfla temel taşından (Yeşaya 28,16) bahsediyor. Bu konuda Daniel kitabı 2.bölüm 34 ve 44-45 ayetlere bakınız.