Kitabı Mukaddesin büyük bir kısmı neden bir tarih kitabı gibidir? (TR)

Yanıt: Öncelikle lütfen kitabın 1.bölüm 3. altbaşlığını ve 27 numaralı soruya verilen yanıtı okuyunuz.

Öncelikle vahiyle ilgili hristiyanlık anlayışı hakkında birşeyler belirtmek gerekiyor: Tanrı dünyanın başlangıcından beri kendini yaradılışla, özellikle insanın vicdanıyla ve tarih içindeki önderliğiyle açınlamaktadır. Bu nedenle Tanrının kendini açınlayışının genel bir tarihi vardır. İkinci Vatikan Konsili şunu öğretmektedir: En eski zamanlardan günümüze kadar değişik halklar tarafından dünyanın tarihinde ve insan yaşamının olgularında mevcut olmayan bilinmeyen gücün hissedilmesi gerçekleşmektedir ve bu bazen en yüce Tanrılığın veya hatta bir Babanın kabulüne varmaktadır... (Nostra Aetate 2)

Ancak Tanrı kendini insanlığa yalnızca tek tek değil, aynı zamanda sosyal ve tarihi bir varlık olan insanlığa topluca açınlamak istemektedir. O, insanları bir ulus haline getirmek ve bunu halkların ışığı kılmak istemektedir (bkz. Yeşaya 42,6). Bu nedenle Tanrının insanlarla olan genel tarihi içerisinde Tanrının vahyinin de bir tarihi vardır. Bu vahiyde Tanrı kendisini belli zamanlar ve belli yerlerde belirlemiş olduğu kişilere özel bir şekilde açınlamaktadır. Bu özel vahiy İbrahimin Tanrı tarafından çağırılışı ve atalarla başlamaktadır. İsrail halkının birraya gelişi ve Mısırdan çıkışlarıyla da yeni bir döneme girmektedir. İsrail, peygamberler aracılığıyla Tanrıyı daha yakından tanır ve Tanrının İsa Mesihteki ebedi açınlanışına hazırlanır.

Tanrı eski zamanlarda peygamberler aracılığıyla birçok kez ve çeşitli yollardan atalarımıza seslendi. Bu son çağda da her şeyin mirasçısı olarak belirlediği ve aracılığıyla evreni yarattığı kendi Oğluyla bize seslenmiştir. (İbranilere Mektup 1,1-2)

Kitabı Mukaddes hristiyanların kutsal kitabıdır. Kitabı Mukaddeste insanların Tanrıyla ve Onun vahyiyle sözlü ve eylemsel olarak yaşadıkları deneyimler yeralır.

Eski ve Yeni Ahitten oluşan Kitabı Mukaddes, aynı zamanda Tanrının insanlarla yaptığı antlaşmanın belgesi durumundadır. İbranice berit (=Ahit) kelimesinden dolayı yahudilerin kutsal kitabı Tevrat Eski Ahit, İncil de Yeni Ahit olarak anılır.

Eski Ahit İsrail halkının (burada kullanılan İsrail sözcüğü bugünkü İsrail devleti anlamında değildir) Tanrıyla olan tarihini içerir; içindeki metinlerle ve edebi yapısıyla bir tarih literatürü niteliği de taşır ve kendini Tanrıyla antlaşma içinde gören ve yüzyıllar boyunca Tanrının kurtarıcı gücünü yaşayan imanlı bir halkın tarihini yansıtır.

Yeni Ahit (İncil) havarilerin ve ilk kilisenin İsa Mesihle beraber yaşadıkları deneyimlere tanıklık eder. İncildeki metinler İsa Mesihe imanın tanıklıklarıdır. Bu metinler, İsanın Eski Ahitte vadedilmiş Mesih olduğuna tanıklık eden ifadelerdir.

İncildeki metinlerin yazarları Eski Ahiti, İsanın da duyurduğu Tanrının etkinliklerine tanıklık olarak görürler. Ve haklılardır da: İsa bir yahudiydi. Onun inancı, o dönemdeki yahudilerin de inancı, Ataların imanı idi. Eski Ahit Tanrının seçmiş olduğu halkı içindeki etkinlikleri yansıtan kitaplar topluluğu olarak da görülür ve aynı şekilde İsa Mesihte yerine gelen vaadin kitabı durumundadır. Hristiyan imanı bunu ifade eder ve bu nedenle hristiyanlar için bu iki Ahit bir bütün oluştururlar.

Kitabı Mukaddes, Tanrı tarafından seçilmiş olan halkın dinsel yaşamını ve imanını yansıtan ve bu nedenle bir çok insanlar ve toplulukları da içeren metinlerin toplamı durumundadır. Kitabı Mukaddesin içerdiği metinlerin oluşum süreci bin yıldan fazla sürmüştür: Eski Ahit İsadan önceki binyıl içerisinde oluşmuştur, Yeni Ahit ise İsadan sonraki ilk yüzyıl içerisinde. İşte bu uzun oluşum süreci de Tanrı Sözünün kudreti hakkında görkemli bir tanıklıktır: Bu kitaptan etkilenen farklı milletlere mensup ve farklı eğitimli sayısız insan, kendi zamanlarının farklı yaşam koşulları ve yeni sosyal ve siyasi ortamlarda Tanrının sözünü yaşamın taşıyıcı gücü olarak başkalarına duyurmaya çalışmaktadırlar.