Peygamberler Tanrının elçileridir ve insanlara örnek olmaları gerekir. Ancak Davutun ve Süleymanın öykülerini okuyunca her ikisinin de ağır günahlar işledikleri görülüyor. Bu insanlar nasıl peygamber olabilirler? (TR)

Yanıt: Soruyu soranın öncelikle 27 numaralı soruya yanıtımızın ilk bölümünü okumasını öneririz. Atalar, peygamberler ve aralarında Sara, Rebekka, Rahel, Miryam, Debora, Hanna, Yudit ve Ester gibi aziz kadınlar da olmak üzere Eski Ahitte yeralan büyük şahsiyetler Kilisede azizler olarak onurlandırılırlar. Katolik öğretisine göre azizler, örnek bir şekilde ve hatta kahramanca imanı yaşamış olan insanlardır. Böylesi azizlik bazı azizlerin günah işlemiş olduklarını reddetmez. Ayrıca azizlik öncelikle olağanüstü ya da göze batan işlerden değil, aksine düzenli ve günlük yaşamda büyük bir sadakat, sevgi ve sabırdan, Tanrının yüceltilmesinden ve insanlara hizmetten, özellikle her türlü acı, zulüm, baskı ve muhalefetlere katlanmaktan kaynaklanır – tüm bunlar Tanrının Ruhunun onlarda etkin olmasına açık oluşlarının ürünüdür. Kitabı Mukaddeste ve hristiyanlık öğretisinde, İslamiyetin anladığı şekilde peygamberlerin günahsızlığı (isma) şeklinde bir öğreti yoktur. Bu islami öğreti, Tanrının elçilerinin günah işleyemeyeceklerini, iman ve imana sadakat açısından ne yanlış ne de ihanet yapamayacaklarını söyler. Sünnet bütün peygamberleri birer masum, yani kötüden ve yanlışlıktan korunma ayrıcalığına sahip kişiler kılmıştır. Tanrı onların seçilmelerinden önce, insan olmalarından dolayı işlemiş oldukları bir günahlar varsa onları da affetmiştir (Cheikh Si Hamza Boubaker, Traité Moderne de Théologie Islamique. Paris, 1985, S. 127).