Bir kimse neden ve nasıl aziz ilan edilir? (TR)

Yanıt: Kavram

Azizlik ilanı, Mesihin örneğini layık ve özel bir şekilde izlemiş olan ve kanlarını, canlarını vererek (şehitlik) ya da erdemleri kahraman bir şekilde yerine getirerek (tanıklık) Göklerin Egemenliği için harika ve görkemli bir tanıklık sunmuş olan Tanrı hizmetkarlarının bütünlüğe erişmiş, başarılı yaşamları hakkında Papanın törensel karar açıklamasıdır. Kilise azizlik ilanı ile aziz ilan edilenlerin erdemleri kahramanca yerine getirdiklerini ve Tanrının lütfuna sadakatle yaşadıklarını resmen ilan etmekle, aynı zamanda kutsallık ruhunun kudretinin bu kişilerde mevcut olduğunu kabul etmiş olur. Azizleri kendilerine örnek ve şefaatçi olarak vermekle imanlıların umutlarını da güçlendirir. Bu resmi kabul ve kabulün sağladığı bilinç azizlere imanlılar topluluğunca saygı gösterilmesini ve imanlılarca onurlandırılmalarını haklı ve doğru kılar.

Azizlik ilanı süreci

Papalığın yalnızca belli bir onurlandırma izni, örn. yerel bir kilise, bir tarikat ya da belli bir ülkeyi konu alan Mutlu (mübarek) ilanının ardından, azizlik ilanı azizlerin listesine, kanona dahil edilmek anlamına gelir, bu nedenle kanonizasyon da denir. Aziz ilan edilecek kişinin imanlılarca büyük saygı gösterilerek onurlandırılmasının dışında, mutlu ilan edilmesinin ardından ayrı bir süreç içerisinde kendisinin şefaati üzerine gerçekleştiği kanıtlanabilecek mucizeler gereklidir. Süreç başarılı olarak sonuçlanmış olsa da azizlik ilanı için hukuki bir talep hakkı yoktur. Mutlu ve azizlik ilanı sürecinin özelliği, yalnızca Papanın, sürecin sonucunu değerlendirerek serbestçe verdiği olası bir kararına yönelik inceleme sonucunu oluşturmasıdır; yani Papa bu sonucu kabul ya da red edebilir. Her iki olasılık da şimdiye dek olagelmiştir.

Teolojik anlamı

Aynı zamanda kastedilmekte olsa da kilise azizlik ilanı ile öncelikle İsayı izlemekte kişisel mükemmellik çabasını öne çıkarmamaktadır ve yine azizlik ilanı yalnızca insanın bireysel esenliğine yönelik teoloji olmaktan çok örnek şekilde izlemeye bir teşvik olarak erdemlere kahramanlık düzeyinde erişme çabasıdır; azizlik ilanı, İkinci Vatikan Konsili tarafından yeryüzündeki kilisenin son dönem karakteri ile göksel kiliseyle birliğinin birleşme noktasında görülen ve ele alınan, kilisenin kendi kendisini tarif ve tanımıdır (Lumen Gentium 48-51). Azizler sadece kahraman ya da erdemli kişiler değildirler, aksine Mesihin kilisesine esenlik vaatlerinin gerçekleşmesidir. Kilise onlara kefil olmakla kendisini de bozulamaz, yıkılmaz kutsal olarak kabul etmektedir. Ve aynı zamanda tarihini de. Kutsallık daima hep aynı şemaya uymak zorunda olan doğa üstü bir oluş görevinin soyut ideali olarak gerçekleşmemekte; daima kendini asla önceden hazırlanmış bir şemaya uydurmayan yeni, açık ve tarihi açıdan tek, eşsiz bir şekle bürünmektedir. Azizlerin büyük çeşitliliği, her birinin farklı mizacı ve yaşam öyküsü bunu doğrulamaktadır. (bkz. W. Schulz, art. Heiligsprechung, i.b.e.: Lexikon für Theologie und Kirche, C. 4, Freiburg:Herder, 1995)